09 julio 2007

Justicia

Foto: El País

El 8 de abril de 2003, tropas norteamericanas desplazadas en Bagdag asesinaron al cámara de Telecinco José Couso. Su familia sigue esperando justicia. Ayer se concentraron ante la Embajada de Estados Unidos en Madrid para exigirla. El juez de la Audiencia Nacional Santiago Pedraz ha procesado a los tres militares que decidieron disparar contra la planta 15 del hotel desde la que Couso grababa. Pedraz les imputa un delito contra la comunidad internacional, puesto que "tenían conocimiento de que el hotel Palestina se encontraba en zona civil y que el mismo estaba ocupado por periodistas". Han pasado más de cuatro años y USA sigue sin reconocer ni castigar a los instigadores y ejecutores del asesinato. Porque fue un asesinato, no un daño colateral en una zona de guerra.

15 Comments:

Anónimo said...

Totalmente de acuerdo, una de las vergüenzas actuales que siguen en vigor.

Es escándaloso, y el silencio de nuestro gobierno, pues también. Del otro ya no digo nada.

Anónimo said...

Está bien que no dejen que se olvide el tema, pero mucho me temo que no vayan a conseguir gran cosa, incluso puede que nada..
Usa se siente "todopoderosa", por qué iba a reconocer ningún fallo?

Mariano Zurdo said...

El primer paso es llamar a las cosas por su nombre. La muerte de Couso fue un ASESINATO. Sin este punto de partida el resto es inútil.
Desesperada, gracias por darme la oportunidad de unirme de manera tan modesta a la causa.
Tuvimos un gobierno infame y el que tenemos ahora es cobarde. Una lástima.

Anónimo said...

Es una pena que no se pueda hacer nada contra los todopoderosos, pero la actuación de su familia y amigos es digna de admiración.

Unknown said...

ola desesperada.

moitas gracias por achegarte polas miñas tolemias.

ando un pouco pesimista e cun gran peso de negativismo enriba. casi se podería dicir que a depresión está atacándome.

discutir contigo fai que me esqueza un pouco das miñas tonterías.

gracias, gracias de verdade.

(aínda que non o pareza visítote moi a miúdo. e tamén ao wilde, claro, pero as miñas enerxías non dan para máis).

non consigo pensar un comentario sobre couso. sobrepásame.

Shiba said...

Fue un caso horrible... un hombre que hacia su trabajo y que aún hoy día no puede tener su causa cubierta y resuelta. Una pena.

Todo lo que gira alrededor de la guerra es un enorme error del que participamos todos, aún sin querer.

Vitrubius Volante said...

¡Hola, Desesperada! Como he estado un tiempo ausente (poco, pero demasiado) quería comentarte varias cosas sobre tus entradas anteriores:

1) Que conozco a cierto actor de esa serie que creo que te gusta, Internado, por haber convivido un año con él: Martín Rivas. ¿Te suena? Nah, era sólo por comentar...

2) Que yo tampoco estoy muy de acuerdo con las maravillas escogidas (y menos con la del Cristo, a pesar de lo bonito que es y todo) y que existe un libro llamado "Las 70 maravillas del mundo" en el que salen todas las que podrían serlo sin distinción. Me parece mucho más justo.

Y 3) que apoyo de corazón vuestro nuevo blog Ponte rojo. Antes estaba seguro de ser de izquierda sincera (y, en el fondo, creo que aún puede que lo sea), aunque últimamente me he sentido más de centro, o más cínico, más conformista, más... Más relativista. Cosas de la vida. El caso es que, aún con todo, lo que sí que soy a un 100... 89% es republicano. Así que, ¡salud y República!

PS. Por cierto, lo de José Couso es una vergüenza.

Anónimo said...

¡daños colaterales!
Los humanos en las guerras somos daños colaterales. Por tanto, a los colaterales que siempre son presuntos no se les mata ...

¡Hay que joderse! estoy de los eufemismos hasta el moño.

Y se saldrán con la suya....

estilografic.blog said...

Todos deberíamos hacer un esfuerzo y poner un poco de nuestra parte, como tú has hecho, para que esto no se olvide, que se irá olvidando poco a poco, me temo..

Desesperada said...

viri, si me das más datos sobr el actor sé cuál es! interpreta a uno de los chavales? cuenta, cuenta, mi mitomanía lo agradecerá!y gracias por el apoyo a nuestra nueva locura rojil, je je je

al resto, gracias por indignaros como yo. seguramente tiene razón quien dice que el tema irá cayendo en el olvido, sé que es así, pero no lo permitamos! bicos.,

Desesperada said...

viri, si me das más datos sobr el actor sé cuál es! interpreta a uno de los chavales? cuenta, cuenta, mi mitomanía lo agradecerá!y gracias por el apoyo a nuestra nueva locura rojil, je je je

al resto, gracias por indignaros como yo. seguramente tiene razón quien dice que el tema irá cayendo en el olvido, sé que es así, pero no lo permitamos! bicos.,

Anónimo said...

Al margen de las convicciones personales,que a este efecto son indiferentes,un auto de procesamiento no es inculpatorio hasta superada la fase de enjuiciamiento.Presupone que hay delito y que existen suficientes indicios coo para que exista criminalidad:Un procesamiento NO es un veredicto.Y a este punto conviene recordar los titulares que dan un veredicto de asesinato sin que haya tenido lugar un juicio.Esto,que en síntesis nos complace a todos,pues comulga con nuestras convicciones ,es indigno en un medio de comunicación,pues pasa por alto el Abc del sistema judicial(al margen de los errores que este tambien comete).De cundir el ejemplo podíamos volver a praticar la ley del talión,o tomar la justicia por nuestra mano sin escuchar lo que tiene que decir el reo.¿Para qué escuchar?...si parece todo claro.
Se comenta que el gobierno es cobarde....y yo no creo que se trate de eso.Al igual que en otros temas estoy seguro de que se intenta primar el bien común.Aún siendo culpables,el gobierno en curso trata de evitar situaciones molestas que pudieran enturbiar las relaciones bilaterales.Se podría argumentar mucho a favor y en contra de esta actitud.Pero lo que para nosotros es un debate libre,sin cortapisas,no es extrapolable a un ministro de asuntos exteriores.En su casa podrá decir lo que quiera,pero no como representante de un estado.Las relaciones entre los países no se rigen por el este sentido común.Tienen protocolos,pautas de acción,y tienden a ser conservadores en sus comentarios.A una escala más cercana,en las relaciones jefe-empleado,no es infrecuente que se produzcan importantes abusos de todo tipo,y sin embargo en pocas ocasiones se les dice a la cara lo que pensamos de ellos por más razones que nos asistan,por moivos obvios.No digo que sea mejor en sentido lato,pero si es mejor a la hora de conservar el empleo.De niños somos ´menos capaces d controlar nuestros impulsos,pero de mayores somos capaces de envainárnosla si ello nos beneficia.
Estupendo por la familia,los amigos que no olvidan...Tambien es bueno para nosotros tenerlo presente,pero pidamos un juicio justo,aunque a priori ya parezca todo claro,y comprendamos que si un gobierno calla,puede tener más motivos que la cobardía.

Anónimo said...

Me gustaría creer que esos que dieron la orden de disparar y los que apretaron el botón fuesen juzgados, pero mucho me temo que una cosa es lo que deseo y otra lo que vaya a ocurrir. Y todos sabemos lo que va a ocurrir, ¿no? ¿O quizá sería mejor decir "lo que no va a ocurrir"? Pero bien está señalarlos, acosarlos y recordarles su crimen. Saludos.

Orestes (Ex Al) said...

Me remito a un post que escribí hace un mes aproximadamente referido al tema pidiendo justicia ante el asesinato de Couso.
Curiosamente había hablado con una persona exprerta en armamento y me aseguró que a la distancia en que estaba el tanque y con el visor que tiene era imposible confundir una camara de television con una metralleta.
Un abrazo

Jove Kovic said...

El Gobierno de los Estados Unidos no ha firmado ninguno de los Convenios internacionales sobre Derechos Humanos que obliga a firmar a todos los países que quieren obtener tratos ventajosos en cuestiones comerciales. Lo hace porque sus soldados podrían ser sometidos a juicio por el Tribunal Internacional de La Haya, como criminales de guerra.